Skonto – procentowe zmniejszenie sumy należności udzielane nabywcy przez dostawcę towaru, jeżeli odbiorca reguluje zapłatę należności gotówką przed umówionym terminem (tj. w przypadku, gdy nabywca zrezygnuje z zaoferowanego mu przez dostawcę kredytu handlowego).
W praktyce udzielenie skonta wygląda w ten sposób, że sprzedawca ustala termin płatności np. na 30 dni, ale jeżeli nabywca ureguluje należność w terminie np. 15 dni, to suma należności jest obniżana np. o 4%. Podjęcie decyzji o udzieleniu (skorzystaniu) ze skonta wymaga porównania skonta z kredytem handlowym.
Z punktu widzenia podatku od towarów i usług (VAT) podstawą opodatkowania jest obrót, czyli „kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku”. Obrót ten zmniejsza się jednak „o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont)”. Regulacje te stosuje się także do ustalania podstawy opodatkowania w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów, którą jest „kwota, jaką nabywający obowiązany jest zapłacić”. Skonto ma więc wpływ na podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług (VAT), a tym samym także na wysokość podatku.
Skonto jest procentowym zmniejszeniem wartości należności, które sprzedawca przyznaje nabywcy towaru lub usługi w sytuacji, kiedy uregulowanie zapłaty nastąpi przed umówionym terminem.
OdpowiedzUsuńSkonto stanowi obniżenie (najczęściej procentowe) ceny np. za natychmiastową zapłatę, zapłatę przed ustalonym terminem albo zapłatę gotówkową za towar objęty sprzedażą kredytową lub ratalną. Określenie zasad, na jakich przysługuje skonto, następuje w momencie zakupu, jednak nabycie prawa do skonta następuje później, tj. w momencie wystąpienia warunku uprawniającego do skonta.
OdpowiedzUsuń