Rachunek cyklu życia produktu biuro rachunkowe Lódź

Rachunek kosztów cyklu życia produktu stanowi narzędzie, które służy do analizy kosztów produktu w poszczególnych fazach jego życia: od fazy przedprodukcyjnej, poprzez fazę produkcyjną aż po fazę poprodukcyjną. Przyjmuje on za założenie, że w poszczególnych fazach cyklu życia produktu są generowane różne przychody i koszty. Rachunek kosztów cyklu życia produktu jest narzędziem, które pomaga w oszacowaniu rentowności produktu w długim okresie oraz w lepszym zarządzaniu kosztami, co w efekcie może przełożyć się na ich minimalizację.

Koszty pojawiające się podczas poszczególnych faz cyklu życia produktu mogą być następujące:

Faza przedprodukcyjna

W fazie przedprodukcyjnej ponoszone są koszty związane z pracami prowadzonymi nad badaniem i rozwojem danego produktu, które mogą przykładowo obejmować badania laboratoryjne, ulepszanie produktu oraz jego testowanie. Po podjęciu decyzji o wypuszczeniu danego produktu na rynek w fazie tej pojawiają się również koszty związane z przygotowaniem produkcji (np. obejmujące zakup maszyn, organizację miejsca, w którym będzie prowadzona produkcja itp.).

Faza produkcyjna

Faza produkcyjna obejmuje koszty związane bezpośrednio z wytwarzaniem danego produktu (np. wynagrodzenia pracowników produkcyjnych, koszt zużytych materiałów i energii, koszt serwisowania maszyn itp.) oraz koszty wspomagające proces sprzedaży: koszty dystrybucji (np. koszty organizacji sieci sprzedaży, koszty transportu) oraz koszty związane z marketingiem (np. koszty reklamy).

Faza poprodukcyjna

W fazie poprodukcyjnej pojawiają się co do zasady dwie grupy kosztów: koszty napraw gwarancyjnych oraz koszty likwidacji. Koszty napraw gwarancyjnych będą związane z wadliwością sprzedawanego produktu – mogę one obejmować koszty wymiany produktu na nowy, koszty części zamiennych czy też koszty związane z dostarczeniem serwisowanego produktu do klienta. Koszty likwidacji pojawią się po podjęciu decyzji o zaprzestaniu produkcji i sprzedaży danego produktu. Mogą one obejmować przykładowo koszty likwidacji maszyn, zwolnień pracowników bezpośrednio produkcyjnych itp.

Rachuba plac biuro rachunkowe Lódź

Rachuba zarobkowa, rachuba płac - komórka organizacyjna przedsiębiorstwa zajmująca się sprawami dotyczącymi wynagrodzeń

• opracowanie systemu zbierania danych niezbędnych do wyliczania wynagrodzeń
• obliczanie wynagrodzeń zgodnie z przepisami prawa i regulaminem płac
• organizowanie wypłat wynagrodzenia
• sprawozdawczość wewnętrzna i zewnętrzna
• archiwowanie danych płacowych

W schemacie organizacyjnym umieszczana w pionie dyrektora ds. pracowniczych lub głównego księgowego.

Przyjęcie zewnętrzne biuro rachunkowe Lódź

Przyjęcie zewnętrzne, przyjęcie towaru z zewnątrz (skrót: PZ) – dokument występujący w gospodarce magazynowej, potwierdzający przyjęcie danego towaru, surowca, produktu lub materiału do jednostki gospodarczej lub jej jednostki organizacyjnej (np. magazynu, składu konsygnacyjnego lub sklepu). PZ wystawia się na podstawie dokumentu potwierdzającego dostawę, zwykle na podstawie faktury dokumentującej dokonanie zakupu lub dokumentu WZ dostawcy. Jednostki prowadzące ewidencję magazynową wprowadzają do niej dane przyjętego towaru (materiału). Dokument PZ może być zarejestrowany w księgach rachunkowych jako zdarzenie gospodarcze obrazujące zmiany w sytuacji finansowo-rzeczowej jednostki gospodarczej (zmiana stanu zapasów).

W większości przypadków nie ma obowiązku wystawiania i rejestracji dokumentu PZ. Dokumentacja magazynowa może się opierać na dokumentach handlowych, np. fakturze VAT opisującej m.in. ilość, cenę jednostkową oraz całkowitą wartość zakupu. Dokument PZ jest istotny szczególnie przy tzw. dostawach niefakturowanych (najpierw następuje dostawa, a później wystawiana jest dokumentująca ją faktura), zwłaszcza w przypadku rozbieżności wartościowych (pomiędzy wartością dostawy wynikającą z dokumentu PZ a wartością faktury).

Przychód ze sprzedaży biuro rachunkowe Lódź

Przychód ze sprzedaży – w rachunkowości to przychód rozumiany jako suma sprzedanych wyrobów, robót, usług, towarów i materiałów, jak i właściwej dla nich jednostkowej ceny sprzedaży.

Warunki niezbędne w rachunkowości do uznania przychodu ze sprzedaży dóbr:

• musi nastąpić przekazanie nabywcy zarówno ryzyka, jak i korzyści płynących z prawa własności nabytego dobra,
• jednostka sprzedająca dobro przestaje sprawować kontrolę oraz zarządzać nim w stopniu, w jakim robiła to posiadając prawo własności,
• kwotę przychodu można wiarygodnie zmierzyć,
• prawdopodobnym jest uzyskanie korzyści ekonomicznych dla sprzedającego,
• koszty poniesione oraz te, które zostaną poniesione przez jednostkę w związku z transakcją są możliwe do wyceny.

Spełnienie wszystkich wymienionych kryteriów uznania przychodu ma miejsce najczęściej w momencie wydania rzeczy nabywcy.

Momentem uznania przychodu może być w niektórych przypadkach:

• moment częściowego wykonania usługi (przy usługach długoterminowych),
• data przekroczenia granicy przy sprzedaży eksportowej, wynikająca z dokumentów odprawy celnej,
• moment utraty prawa do zwrotu przez nabywcę (przy sprzedaży na próbę),
• moment zapłaty, itp.

Cena sprzedaży do ustalenia przychodu w rachunkowości, to cena sprzedaży brutto, skorygowana o udzielone rabaty, bonifikaty i podobne opusty, zmniejszona o należny od tej sprzedaży podatek od towarów i usług, czyli VAT. Podatek VAT nie ma charakteru cenotwórczego, podwyższa on natomiast należną kwotę od odbiorcy.

Przychód wewnętrzny biuro rachunkowe Lódź

Przychód wewnętrzny (PW) – dokument księgowy stosowany przy odbiorze materiału z jednostki wchodzącej w skład przedsiębiorstwa. Jest to dokument magazynowy, własny, wewnętrzny.

Dowód ten wystawia się w trzech egzemplarzach – w oryginale i dwóch kopiach. Jest również sporządzany w sytuacji, gdy podczas spisu z natury stwierdzi się nadwyżki materiałowe.

Elementy składowe dokumentu przychodu wewnętrznego

• numer kolejny dokumentu;
• numer magazynu przyjmującego materiał;
• pieczątka jednostki organizacyjnej przyjmującej towar;
• nazwa materiału oraz jednostka miary;
• ilość materiału;
• indeks materiałowy (numer katalogowy);
• cena/wartość materiału;
• data i podpis osoby wystawiającej i zatwierdzającej PW oraz podpis osoby odbierającej po stronie magazynu przyjmującego towar/materiał.

Przychód biuro rachunkowe Lódź

Przychód – pojęcie księgowe, które oznacza uzyskany lub należny wpływ wartości, korzyści materialnych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, działalności wykonywanej osobiście, pracy wykonywanej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy oraz z nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

Najczęściej przychodem jest łączna wartość sprzedaży dóbr, towarów i usług netto (bez podatku VAT) w okresie rozliczeniowym (dzień, miesiąc, kwartał lub rok obrachunkowy).

Przychody to przypływy aktywów albo inne zwiększenie aktywów danego podmiotu lub zmniejszenie jego zobowiązań (lub kombinacja powyższych) wynikające z dostarczenia lub produkcji dóbr, świadczenia usług lub innych czynności będących podstawową działalnością danego podmiotu. (definicja z SFAC 6, par. 78)

W „Deklaracji APB nr 4" przychód został zdefiniowany jako: wzrost aktywów brutto lub spadek zobowiązań brutto uznanych i wycenionych zgodnie z akceptowanymi zasadami rachunkowości, który powstaje na skutek tych nakierowanych na osiągnięcie zysków działań [...] przedsiębiorstwa, które mogą zmienić wartość kapitału własnego... . (American Institute of Certified Public Accountants, APB No. 4)

Według art. 3 ust. 1 pkt 30 Ustawy o rachunkowości przychody należy rozumieć jako uprawdopodobnione powstanie w okresie sprawozdawczym korzyści ekonomicznych, o wiarygodnie określonej wartości, w formie zwiększenia wartości aktywów, albo zmniejszenia wartości zobowiązań, które doprowadzą do wzrostu kapitału własnego (lub zmniejszenia jego niedoboru), w inny sposób niż wniesienie środków przez udziałowców lub właścicieli.

W świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego oraz zasad rachunkowości wyróżnia się:

• przychody ze sprzedaży
• przychody finansowe
• przychody operacyjne.

Przychodu nie stanowią uzyskane kredyty, wkłady własne akcjonariuszy itp.

Pojęcia przychód nie należy mylić z takimi pojęciami jak: dochód, utarg, zysk. Wysokość przychodów przedsiębiorstwa nie odzwierciedla jego rzeczywistej sytuacji finansowej. Podstawowymi wskaźnikami oceny finansowej przedsiębiorstwa są przepływy finansowe w postaci wpływów i wydatków przedsiębiorstwa.

Przychód w rachunkowości nie jest równoznaczny zgodnie z zasadą memoriałową z wpływem środków pieniężnych (choć może on być czasem tożsamy, np. przy sprzedaży gotówkowej), lecz przede wszystkim z powstaniem należności. W sprawozdaniu finansowym informacje o przychodach są prezentowane w rachunku zysków i strat (załącznik do UoR) i sprawozdaniu z całkowitych dochodów (według MSR). Ustawa o rachunkowości nie precyzuje kryteriów i momentu uznania przychodu w rachunku zysków i strat, szczegółowe wskazania na ten temat zawierają MSR 18 i 11.

Przychody operacyjne biuro rachunkowe Lódź

Przychody operacyjne – przychody związane z prowadzeniem przez jednostkę gospodarczą działalności operacyjnej. Przychody te prezentowane są w dwóch częściach rachunku zysków i strat: w części pierwszej znajdują się przychody związane z podstawową działalnością operacyjną jednostki, tj. dla której jednostka została stworzona, np. sprzedaż towarów i produktów. Druga część rachunku zysków i strat prezentuje przychody pośrednio związane z działalnością operacyjną (tzw. pozostałe przychody operacyjne), np. wynikające ze sprzedaży zbędnych środków trwałych.

Oprócz przychodów operacyjnych, sumę przychodów podmiotu gospodarczego tworzą takie kategorie rachunku zysków i strat, jak przychody finansowe (związane z działalnością inwestycyjną i finansową) oraz zyski nadzwyczajne (związane ze zdarzeniami losowymi).

Przychody finansowe biuro rachunkowe Lódź

Przychody finansowe – przychody związane z działalnością inwestycyjną oraz działalnością finansową. Są one księgowane w zespole 7 zakładowego planu kont (Przychody i koszty ich osiągnięcia) na koncie Przychody finansowe. Należą do nich w szczególności:

1. przychody ze sprzedaży papierów wartościowych,
2. przychody z dywidend (od zakupionych akcji),
3. odsetki uzyskiwane przez przedsiębiorstwo z tytułu:
   1. lokat bankowych,
   2. udzielonych pożyczek,
   3. weksli obcych,
   4. papierów dłużnych (m.in. obligacji),
   5. przeterminowanych należności.
4. dodatnie różnice kursowe,
5. przychody z tytułu aktualizacji wyceny aktywów finansowych.

Układ rachunku zysków i strat przewiduje wyodrębnienie w ramach przychodów finansowych: przychodów z tytułu dywidend i udziałów w zyskach, przychodów z tytułu odsetek, zysków ze zbycia inwestycji, aktualizacji wartości inwestycji oraz innych przychodów finansowych.

Przechowywanie dokumentów biuro rachunkowe Lódź

Dokumenty księgowe za dany okres sprawozdawczy powinny być przechowywane w sposób, który zapewni ich nienaruszalność i łatwe odszukanie. Powinny one być przechowywane w siedzibie przedsiębiorstwa, miejscu prowadzenia działalności lub w miejscu prowadzenia ksiąg rachunkowych. Dokumenty te są niezbędne w sytuacji kontroli jednostki gospodarczej, gdyż maja one charakter dowodowy.

Okres przechowywanie określonych dokumentów jest następujący:

1. Listy płac – powinny być przechowywane przez okres 50 lat.
2. Dowody księgowe, dokumenty z inwentaryzacji, księgi rachunkowe – okres 5 lat.
3. Dowody kasowe, odcinki paragonowe – co najmniej do momentu rozliczenia osób, którym powierzono składniki majątkowe.
4. Dokumenty polityki rachunkowości – przez okres nie krótszy od 5 lat od upływu jej ważności.
5. Dokumenty inwentaryzacyjne – 5 lat.
6. Dokumenty dotyczące rękojmi i reklamacji – 1 rok po terminie upływu rękojmi lub rozliczeniu reklamacji.
7. Sprawozdanie finansowe – zawsze.

Należy zaznaczyć, że okres przechowywania list płac rozpoczyna się od dnia zakończenia przez ubezpieczonego pracy u danego płatnika (pracodawcy), pozostałych dokumentów od początku roku następującego po roku, którego dane dokumenty dotyczą.

Okres przechowywania dokumentów dla celów podatkowych jest najczęściej dłuższy o 1 rok od czasu, jaki został określony w ustawie o rachunkowości.

Dokumenty księgowe przechowuje się w taki sposób, aby uchronić je przed:

• wprowadzeniem niedozwolonych zmian
• nieupoważnionym rozpowszechnieniem
• uszkodzeniem
• zniszczeniem.

Produkty pracy biuro rachunkowe Lódź

Produkty pracy – efekty działalności przedsiębiorstwa.

Produkty są przeznaczone:

• do sprzedaży (produkcja towarowa)

• produkty gotowe, półprodukty (półwyroby, półfabrykaty)

• do dalszego wykorzystania i obróbki w przedsiębiorstwie

• produkcja niezakończona (półprodukty i produkcja w toku)

Produkty pracy są składnikiem majątku obrotowego, (aktywów obrotowych) przedsiębiorstwa, zaliczonym do zapasów.

Produkty pracy powstają w procesie produkcji, w wyniku oddziaływania środków pracy i pracy żywej na przedmioty pracy. Środki pracy zużywają się stopniowo, przenosząc swą wartość na produkty pracy w dłuższym okresie. Przedmioty pracy – materiały - zużywają się całkowicie w jednym cyklu. Wraz z pracą żywą tworzą produkty pracy podlegające w procesie sprzedaży zamianie na środki pieniężne.

W języku potocznym „produktami pracy” określa się wytwory człowieka, zwierząt, organów lub maszyn.

Produkty gotowe biuro rachunkowe Lódź

Produkty gotowe, produkty finalne, produkty końcowe – własne produkty przedsiębiorstwa, których technologiczny proces wytwórczy został zakończony i zostały przekazane zamawiającemu do odbioru (usługi), bądź zostały przekazane do magazynu lub bezpośrednio do odbiorcy (wyroby gotowe). Produkty gotowe przeznaczone są do sprzedaży i nie podlegają dalszemu przetworzeniu. Są to jednocześnie prace i usługi odpisane w momencie wytworzenia w ciężar kosztu własnego, lecz jeszcze nie sprzedane do końca okresu sprawozdawczego.

Produkcja w toku biuro rachunkowe Lódź

Produkcja w toku – termin używany w rachunkowości finansowej na określenie części produkcji przedsiębiorstwa, która nie została ukończona na koniec okresu rozliczeniowego (miesiąca), obejmuje produkty lub usługi w fazie tworzenia, na które poniesiono nakłady finansowe (zakupione materiały lub usługi obce, zapłacone lub należne wynagrodzenia pracowników itp.), lecz które nie osiągnęły jeszcze statusu wyrobów gotowych.

Produkcję w toku wraz z półfabrykatami zalicza się do produkcji niezakończonej przedsiębiorstwa. Praktyczne rozróżnienie pomiędzy półfabrykatami i produkcją w toku bywa często trudne. Przyjmuje się, że półfabrykatem można określić produkt nieukończony, który przeszedł określone fazy procesu technologicznego i nadaje się do zmagazynowania, czyli można go zewidencjonować ilościowo i wartościowo, natomiast produkt niespełniający tych warunków zaliczany jest do produkcji w toku. Przykładem półfabrykatu może być gotowy podzespół (np. podwozie lub rama) pojazdu w produkcji, a przykładem produkcji w toku – przechodzący naprawę pojazd szynowy, w którym np. dokonano wymiany poszycia pudła i rewizji wózków, a nie ukończono regeneracji zderzaków lub wymiany sprzęgów.

Produkcja w toku podlega rozliczaniu na koniec każdego okresu rozliczeniowego przedsiębiorstwa, a czynnikiem warunkującym jej rozliczenie jest możliwość odniesienia ponoszonych wydatków do pojedynczych wyrobów lub ich grup za pomocą kalkulacji kosztów. W tym celu najczęściej stosuje się system gromadzenia bezpośrednich (pierwotnych) kosztów rodzajowych odnoszących się do wyrobu (wyrobów) na zleceniach produkcyjnych lub stanowiskach kosztów. Po ukończeniu produkcji zamyka się zlecenia produkcyjne i nalicza koszty pośrednie jako narzuty (przeważnie naliczane w stosunku do robocizny). W ten sposób powstaje tzw. techniczny koszt wytworzenia.

Proces rozliczania produkcji w toku jest istotny z punktu widzenia kształtowania się wyniku na sprzedaży przedsiębiorstwa, ponieważ poniesione nakłady finansowe (jak również zużyte materiały i energia), które zostaną odniesione do produkcji w toku stają się kosztami w rozumieniu księgowym dopiero po wytworzeniu wyrobu gotowego i zamknięciu zleceń produkcyjnych. W tym miejscu uwidacznia się różnica między produkcją w toku a półfabrykatami, które przyjmuje się na magazyn po cenie wytworzenia, tj. według poniesionych kosztów lub według kalkulacji – półfabrykaty zwiększają w ten sposób zapasy, ale jednocześnie koszty ich wytworzenia są zaliczane do kosztów działalności operacyjnej przedsiębiorstwa.

Wpływ produkcji w toku na wynik ze sprzedaży przedsiębiorstwa jest zależny od kształtowania się relacji pomiędzy wartością nieukończonych produktów w miesiącu bieżącym a wartością produkcji w toku z miesiąca poprzedniego. Pokazują to poniższe przykłady:

Przykład pierwszy – spadek produkcji w toku

1. W styczniu wartość produkcji w toku wyniosła 100 000 PLN
2. W lutym ukończono styczniową produkcję w toku na wartość 70 000 PLN i jednocześnie nie ukończono lutowej produkcji na wartość 20 000 PLN
3. Na koniec lutego produkcja w toku wyniesie 30 000 PLN ze stycznia + 20 000 PLN z lutego = 50 000 PLN
4. W Rachunku Zysków i Strat w części AII (w wariancie porównawczym) pojawi się z tego tytułu wartość – 50 000 PLN

Przykład drugi – wzrost produkcji w toku

1. W styczniu wartość produkcji w toku wyniosła 100 000 PLN
2. W lutym ukończono styczniową produkcję w toku na wartość 70 000 PLN i jednocześnie nie ukończono lutowej produkcji na wartość 120 000 PLN
3. Na koniec lutego produkcja w toku wyniesie 30 000 PLN ze stycznia + 120 000 PLN z lutego = 150 000 PLN
4. W Rachunku Zysków i Strat pojawi się z tego tytułu wartość 150 000 PLN

Produkcja w toku wraz z Rozliczeniami Międzyokresowymi Kosztów składają się na zmianę stanu produktów.

Produkcja niezakończona biuro rachunkowe Lódź

Produkcja niezakończona – pojęcie z dziedziny rachunkowości finansowej, obejmujące tę część produkcji podmiotu gospodarczego, która w danym okresie rozliczeniowym (miesiącu), nie została zakończona i sprzedana w postaci wyrobów gotowych, przy jednoczesnym poniesieniu nakładów finansowych – np. na zakup materiałów, wynagrodzenia pracowników itp. Występowanie takiego zjawiska charakteryzuje m.in. przedsiębiorstwa, w których:

• tworzenie wyrobu gotowego wymaga procesów technologicznych trwających dłużej niż miesięczny okres rozliczeniowy (np. budowa drogi)

lub

• produkcja ma charakter ciągły, a nakłady poniesione na niezakończoną produkcję są istotne z punktu widzenia rzetelnej prezentacji wyniku finansowego przedsiębiorstwa.

W efekcie procesu wytwórczego na koniec miesiąca powstają:

1. wyroby gotowe (ta część z nich, którą przekazano odbiorcy i wystawiono fakturę, nosi nazwę produkcji sprzedanej)
2. półfabrykaty lub produkcja w toku

Prawidłowe rozliczenie produkcji niezakończonej jest warunkiem koniecznym do ustalenia zmiany stanu produktów, która w danym okresie rozliczeniowym wpływa na wynik na sprzedaży przedsiębiorstwa. W tym celu powinno się rozdzielić koszty produkcji na koszt wytworzenia wyrobów gotowych i koszt produkcji niezakończonej.

Termin produkcja niezakończona może dotyczyć zarówno produktów materialnych (np. wytwarzanie samochodów), jak i niematerialnych (np. usługi remontowe statków).

Pro forma biuro rachunkowe Lódź

Pro forma (łac. ze względu na formę, dla pozorów) – wyrażenie oznaczające coś robionego tylko dla zachowania pozorów, bez dbałości o staranność wykonania. W znaczeniu techniczno-prawnym mianem pro forma określa się również konkretne czynności i dokumenty wykonywane w celu dopełnienia wymogów formalnych, zanotowania pewnych zdarzeń bez wywoływania pełni skutków prawnych, umożliwienia istoty postępowania uwarunkowanego wcześniejszymi krokami, itp.

Jednym z najczęstszych dokumentów pro forma jest faktura pro forma. Faktura pro forma przypomina wyglądem zwyczajną fakturę (i często jest z nią identyczna), poza opatrzeniem tytułem FAKTURA PRO FORMA lub podobnym. Tak jak zwyczajna faktura, jest ona potwierdzeniem i dowodem zawarcia umowy sprzedaży (będąc, w myśl kodeksu cywilnego, oświadczeniem woli). W przeciwieństwie jednak do pełnej faktury, faktura pro forma nie powoduje powstania skutków księgowo-podatkowych zapisanych w ustawie o podatku od towarów i usług, zatem nie można jej przypisywać walorów faktury VAT.

Celem wystawienia faktury pro forma jest poświadczenie zajścia transakcji, bez jednoczesnego wywołania obowiązku jej zaksięgowania i opodatkowania. Forma taka jest wygodna, gdyż zawiera te same dane, co standardowa faktura, zapewnia zatem, że dane te będą dostępne w momencie wystawiania pełnej faktury, daje jednak większą swobodę księgowania wystawiającemu. Taka forma jest szczególnie popularna w handlu detalicznym, gdzie nabywca jest osobą fizyczną niebędącą płatnikiem VAT.

W obrocie międzyfirmowym funkcjonuje nieco inne użycie faktur pro forma, gdzie stanowią one ofertę zawarcia transakcji w przyszłości. Dokument taki daje możliwość sformalizowania i uszczegółowienia warunków oferty, którą klient może następnie rozpatrzyć i sprawdzić zgodność z oczekiwaniami. Bywa ona również wystawiana po otrzymaniu zaliczki bądź przedpłaty, z pełną fakturą wystawioną po otrzymaniu całości zapłaty.

W transporcie międzynarodowym funkcją faktury pro forma jest umożliwienie importerowi wykonania czynności prawnych (takich jak uzyskanie pozwolenia na przywóz, deklaracje celne, itp.) zanim faktura właściwa jest dostępna. Nie traktuje się jej jednak jako dowód zawarcia transakcji.

Specyficzną cechą porządku prawnego monarchii brytyjskiej (i co za tym idzie, królestw wspólnoty systemu westminsterskiego) jest instytucja ustawy pro forma (ang. pro forma bill). Są to ustawy wprowadzane do porządku obrad tuż przed mową tronową, które z istoty swojej nie przechodzą nigdy poza pierwsze czytanie. Celem ustaw pro forma jest zaburzenie porządku obrad wyznaczonego w mowie tronowej monarchy, aby symbolicznie zaznaczyć niezawisłość obrad parlamentu od monarchii. W parlamencie kanadyjskim ustawy te są tradycyjnie oznaczane ang. Bill C-1, An Act respecting the Administration of Oaths of Office (Ustawa C-1, dochowująca obowiązków związanych z przysięgami państwowymi, w Izbie Gmin) i ang. Bill S-1, An Act relating to Railways (Ustawa S-1, dotycząca dróg żelaznych, w Senacie).

Pozostale przychody operacyjne biuro rachunkowe Lódź

Pozostałe przychody operacyjne – w myśl ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. (art. 3, ust. 1, pkt. 32) rozumiemy przez to przychody związane pośrednio z działalnością operacyjną jednostki, a w szczególności przychody związane:

• z działalnością socjalną;
• ze zbyciem środków trwałych, środków trwałych w budowie, wartości niematerialnych i prawnych, a także z utrzymywaniem i zbyciem nieruchomości oraz wartości niematerialnych i prawnych, zaliczanych do inwestycji;
• z odpisaniem zobowiązań przedawnionych, umorzonych, nieściągalnych, z wyjątkiem zobowiązań o charakterze publicznoprawnym nieobciążających kosztów;
• z rozwiązaniem rezerw, z wyjątkiem rezerw związanych z operacjami finansowymi;
• z odpisami aktualizującymi wartość aktywów i ich korektami, z wyjątkiem odpisów obciążających koszty wytworzenia sprzedanych produktów lub sprzedanych towarów, koszty sprzedaży lub koszty finansowe;
• z otrzymanymi odszkodowaniami, karami i grzywnami;
• z otrzymaniem nieodpłatnie, w tym w drodze darowizny, aktywów, w tym także środków pieniężnych na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych, środków trwałych w budowie albo wartości niematerialnych i prawnych.

Pozostale koszty operacyjne biuro rachunkowe Lódź

Pozostałe koszty operacyjne - zgodnie z ustawą o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. są to koszty związane pośrednio z działalnością operacyjną jednostki. Są one "symetryczne" względem pozostałych przychodów operacyjnych.

Obejmują one zatem:

• wartość netto sprzedawanych lub likwidowanych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych;
• koszty prowadzonej działalności socjalnej;
• przekazane darowizny;
• zapłacone kary, grzywny i odszkodowania;
• odpisy aktualizujące wartość środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, zapasów i należności;
• spisanie przedawnionych, umorzonych lub nieściągalnych należności w ciężar pozostałych kosztów operacyjnych;
• utworzenie rezerw, z wyjątkiem rezerw związanych z operacjami finansowymi.

OC biura rachunkowego.

Podróż służbowa biuro rachunkowe Lódź

Podróż służbowa – podróż, którą pracownik odbywa na polecenie pracodawcy w ramach wykonywanej pracy poza miejscowość, w której znajduje się siedziba firmy (lub stałe miejsce pracy pracownika). Podróż służbowa związana jest z delegacją (oddelegowaniem) pracownika do wykonania pewnego zadania.

Uwaga! Termin oddelegowanie pracownika używany jest też w innym znaczeniu i z innymi skutkami prawnymi, niż w odniesieniu do podróży służbowej. Oddelegowanie pracownika na określony czas do miejscowości innej niż wskazana w umowie o pracę wiąże się ze zmianą wskazanego w umowie miejsca wykonywania pracy. Zmiana taka następuje poprzez zastosowanie wypowiedzenia zmieniającego warunki pracy i płacy. Również stałe wykonywanie przez samego przedsiębiorcę (lub samego pracownika w ramach uzgodnionego czasu pracy) zadań w różnych miejscowościach i terminach, wynikające z organizacji pracy nie jest traktowane jako podróż służbowa.

W polskim prawodawstwie zasady rozliczania podróży służbowej pracownika określa Kodeks pracy oraz minister właściwy do spraw pracy, w drodze rozporządzenia.

Z tytułu podróży służbowej pracownikowi przysługuje:

• zwrot kosztów podróży (przejazdów, noclegów i innych),
• dieta za czas podróży służbowej.

Polskie prawo podatkowe nie definiuje jednoznacznie terminu podróż służbowa. Koszty związane z podróżami służbowymi należy również rozpatrywać pod kątem obowiązujących przepisów w zakresie podatku dochodowego (pracownika i pracodawcy) oraz składek na ubezpieczenia społeczne.