Paragon biuro rachunkowe Lódź

Paragon – dokument potwierdzający dokonanie zakupu. Przez sprzedawców posiadających kasy fiskalne wydawany jest paragon fiskalny, zawierający m.in. dane sprzedawcy, informacje o cenie produktu oraz naliczonym podatku od towarów i usług (VAT). W Polsce powinien być wydawany przy każdej transakcji bez potrzeby dodatkowych starań ze strony klienta.

W języku potocznym mianem paragonu określa się dowolny dokument, zwykle wydrukowany na papierze z rolki, potwierdzający dokonanie transakcji, np. stanowiący dowód zapłaty za kupiony towar, wykonaną usługę lub potwierdzenie pobrania gotówki drukowane przez bankomaty.

Nazwa "paragon" przy tym prawdopodobnie pochodzi od wiedeńskiej drukarni "Paragon", która w roku 1910 jako pierwsza zaczęła regularną produkcję paragonów, wówczas jeszcze w formie bloczków do wypełnienia przez sprzedawcę.

OT dokument biuro rachunkowe Lódź

OT dowód księgowy (przyjęcie środka trwałego), to dokument przyjęcia nowego środka trwałego. Przekazanie go do eksploatacji wprowadza do ewidencji przychód składników rzeczowych aktywów przedsiębiorstwa z zakupu, jak i środków trwałych używanych, wytworzonych we własnym zakresie i ulepszonych. Wskazuje osobę za niego odpowiedzialną, miejsce jego użytkowania, lub przeznaczenie. Wypełniony dokument przyjęcia środka trwałego należy umieścić w dokumentach księgowych.

Dokumenty źródłowe dowodu OT stanowią

• przy zakupie - faktura VAT dostawcy, lub rachunek wraz z protokołem odbioru technicznego
• w przypadku ujawnienia środka trwałego podczas inwentaryzacji - zestawienie zbiorcze spisu z natury z wyciągiem z protokołu rozpatrzenia różnic inwentaryzacyjnych przez zakładową komisję inwentaryzacyjną zawierającą wartość inwentarzową ujawnionego środka
• w sytuacji wytworzenia środka trwałego we własnym zakresie - dokumentacja inwestycyjna
• w przypadku nieodpłatnego nabycia - umowa darowizny, lub umowa spadku

Powody sporządzania dowodu OT stanowią

• Środek trwały jest kompletny i zdatny do używania.
• Będzie użytkowany przez okres dłuższy niż 1 rok.
• Jest przeznaczony na potrzeby jednostki, działu.
• Ma wartość początkową większą niż 3500 PLN.

Operacja gospodarcza biuro rachunkowe Lódź

Operacja gospodarcza – zdarzenie gospodarcze, które powoduje zmiany w składnikach bilansu.

Cechy charakterystyczne operacji gospodarczych:

1. ścisły związek z przedmiotem działalności prowadzonej przez jednostkę,
2. określenie terminu wystąpienia operacji – data,
3. obowiązek udokumentowania,
4. masowość i powtarzalność powtarzania,
5. wywołanie zmian w składnikach bilansu,
6. wyrażone są wartościowo.

W operacjach gospodarczych wyróżniane są:

1. operacje bilansowe (bezwynikowe),
2. operacje wynikowe.

Operacje gospodarcze powodujące zmiany w składnikach bilansu przyczyniające się do przemieszczania jego składników nazywane są operacjami gospodarczymi bezwynikowymi (bilansowe operacje gospodarcze); np. spłata kredytu gotówką.

Wśród nich rozróżnia się:

• operacje aktywne, powodujące zmiany wyłącznie w aktywach (suma bilansowa bez zmian),
• operacje pasywne, powodujące zmiany wyłącznie w pasywach (suma bilansowa bez zmian),
• operacje aktywno-pasywne zwiększające, wzrost aktywów i pasywów (suma bilansowa wzrasta),
• operacje aktywno-pasywne zmniejszające, spadek aktywów i pasywów (suma bilansowa maleje).

Drugą grupą są operacje, które prowadzą do powstania zysku lub straty. Są to tak zwane operacje wynikowe np. przychody ze sprzedaży usług.

Nota kredytowa biuro rachunkowe Lódź

Nota kredytowa, inaczej nota uznaniowa (ang. credit note) – pisemny dokument wystawiony przez wierzyciela informujący dłużnika o umorzeniu określonej należności. Przykładem jest wystawienie noty kredytowej przez dostawcę dla nabywcy jeżeli nastąpił błąd w fakturze, zwrot towarów lub ich uszkodzenie.

Nota edukacyjna biuro rachunkowe Lódź

Nota edukacyjna lub Nota księgowa do bilansu wiedzy osobistej – dokument finansowy charakterystyczny dla gospodarki opartej na wiedzy wystawiany przez jednostki edukacyjne, tj. uczelnie i instytucje szkoleniowe, w celu potwierdzenia wartości ekonomicznej kompetencji nabytych przez absolwenta lub wykwalifikowanego pracownika w procesie kształcenia.

Noty edukacyjne powinny ułatwiać wykwalifikowanemu pracownikowi sporządzenie tzw. bilansu wiedzy osobistej, który podlega księgowaniu w systemie postindustrialnej rachunkowości umożliwiającej sporządzenie raportu finansowego o kapitale intelektualnym przedsiębiorstwa.

Nota edukacyjna to dokument ścisłego zarachowania zwierający następujące elementy:

• dane identyfikujące dokument: numer, miejsce i datę wystawienia,
• wskazanie stron procesu kształcenia: jednostki edukacyjnej i kształconej osoby,
• specyfikację zakresu i przedmiotu nabytych kompetencji,
• wartość wykształconych kompetencji wyrażoną w jednostkach pieniężnych ustaloną w oparciu o kategorię kosztu historycznego lub kosztu normatywnego,
• informacje dodatkowe, np.: kod numeryczny kwalifikacji w klasyfikacji zawodów i specjalności, uzyskaną ocenę z testu kompetencji sprawdzającego efekty kształcenia,
• podpis i pieczęć kierownika jednostki edukacyjnej.

Okres sprawozdawczy biuro rachunkowe Lódź

Okres sprawozdawczy – zgodnie z ustawą o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. (art. 3 ust. 1 pkt 8) – jest to okres, za który sporządza się sprawozdanie finansowe w trybie przewidzianym ustawą lub inne sprawozdania sporządzone na podstawie ksiąg rachunkowych. Najczęściej jest to rok obrotowy.

Normatywne teorie rachunkowości biuro rachunkowe Lódź

Normatywne teorie rachunkowości – teorie rachunkowości, które próbują udzielić odpowiedzi na pytanie "jak być powinno". Obok teorii pozytywnych należą do dwóch głównych typów teorii w rachunkowości.

Teorie normatywne rachunkowości powstają w oparciu o badania naukowe typu dedukcyjnego, nazywanego także badaniem a priori. Najbardziej intensywny rozwój tych teorii rachunkowości miał miejsce w tzw. "złotym wieku" badań metodologicznych w rachunkowości, który przypada na lata 1950-1960. Cechą charakterystyczną badań dedukcyjnych w ramach omawianych teorii normatywnych jest to, że wysuwane hipotezy badawcze nie są testowane. Brak weryfikacji tych hipotez niekiedy uważa się za największą wadę tych teorii rachunkowości, uznając je za mniej naukowe niż teorie pozytywne (bazujące na empirycznej weryfikacji).

W literaturze przedmiotu ugruntowany został podział normatywnych teorii rachunkowości na trzy główne typy:

1. etyczno-normatywne teorie rachunkowości,
2. pragmatyczno-normatywne teorie rachunkowości,
3. warunkowo-normatywne teorie rachunkowości.

Etyczno-normatywne teorie rachunkowości powstały w latach siedemdziesiątych XX wieku, których głównym przedstawicielem był Anthony Hopwood. Jednym z najważniejszych postulatów badaczy zajmujących się tym typem teorii rachunkowości był postulat uwzględnienia rachunkowości jako elementu składowego otoczenia, w którym funkcjonują podmioty gospodarcze. W znacznej mierze teorie etyczno-normatywne powstały w oparciu o dorobek nauk humanistycznych, a przede wszystkim dyscypliny filozofii, której jednym z najważniejszych przedmiotów zainteresowania jest etyczny aspekt gospodarowania i zachowania jednostki.

W ramach etyczno-normatywnych teorii rachunkowości wyróżnia się podejście umiarkowane i radykalne. W literaturze spotkać można także trzeci "nurt", nazywany rachunkowością odpowiedzialności społecznej. W ramach tego nurtu badacze podejmują próbę określenia odpowiedzialności rachunkowości, na przykład względem ochrony środowiska naturalnego i oddziaływania na zrównoważony rozwój.

Pragmatyczno-normatywne teorie rachunkowości klasyfikowane są ze względu na okres, w którym powstawały. Uznaje się, że teorie pragmatyczno-normatywne powstały w latach 1955-1975.

Warunkowo-normatywne teorie rachunkowości stanowią niezwykle ważny dorobek na gruncie teorii rachunkowości. Jednym z najważniejszych przedstawicieli i współtwórców teorii warunkowych jest Richard Mattessich. Teorie te konstruowane są poprzez wykorzystanie narzędzi analitycznych, przede wszystkim dorobku nauk ścisłych.

Niedobór biuro rachunkowe Lódź

Niedobór – ujawniona w toku inwentaryzacji ujemna różnica pomiędzy stanem rzeczywistym składników majątku jednostki gospodarczej, a ich stanem ewidencyjnym (wykazanym w księgach rachunkowych).

Podział niedoborów ze względu na przyczyny

• niedobory zawinione - stanowią należność lub roszczenie po ustaleniu osoby odpowiedzialnej za ich powstanie, np. pracownika.
• niedobory spowodowane wypadkami losowymi - powstają w wyniku zdarzeń nadzwyczajnych, nie przewidzianych przez osoby odpowiedzialne za stan majątku np. kradzieży, pożaru.
• niedobory w granicach norm - wynikają ze specyficznej i nieuniknionej skłonności danego składnika majątku do powstawania w nim ubytków naturalnych z powodu jego właściwości (np. psucie się towarów spożywczych) lub czynności, jakie się z nim wykonuje (np. ubytki powstałe w wyniku rozsypywania mąki przy pakowaniu). Nie mogą przekraczać pewnych ustalonych limitów.
• niedobory niezawinione przekraczające normy - przewyższają limity określone na ubytki naturalne, jednak nie stwierdzono, że odpowiedzialnością za ich powstanie należy obarczyć konkretną osobę.
• niedobory pozorne - różnice wynikające z błędów popełnionych w toku ewidencji składników majątku, np. nie zaksięgowaniu rozchodów materiałów.

Należności krótkoterminowe biuro rachunkowe Lódź

Należności krótkoterminowe – to wszystkie należności z tytułu dostaw i usług, niezależnie od terminu spłaty oraz całość lub część należności z innych tytułów niezaliczonych do aktywów finansowych, które są wymagalne w ciągu 12 miesięcy od dnia bilansowego.

Wśród należności krótkoterminowych, oprócz ogółu należności będących efektem bezgotówkowej sprzedaży materiałów, towarów, produktów, ujmuje się wymagane w ciągu 12 miesięcy:

• należności z tytułu rozliczeń publiczno-prawnych (ceł, dotacji, podatków, ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych),
• należności z tytułu leasingu finansowego,
• należności od pracowników, od właścicieli,
• należności dochodzone na drodze sądowej.

Należności krótkoterminowe ujmuje się w bilansie w grupie aktywów obrotowych. Są one wyceniane w bilansie w kwocie wymaganej zapłaty z zachowaniem zasady ostrożności. Kwota wymaganej zapłaty oznacza wartość nominalną powiększoną o ewentualne odsetki, gdy dłużnik nie dokonał spłaty w ustalonym terminie. Ostrożność w wycenie należności oznacza, że jednostka powinna ocenić czy istnieje ryzyko niewpłynięcia części bądź całości środków od dłużników, nie rzadziej niż na dzień bilansowy. Jeśli tak – jednostka powinna utworzyć odpis aktualizujący należności. Zmniejsza on wartość należności w bilansie i jest dla firmy kosztem. Wskazówki dotyczące zasad tworzenia odpisów zawarte są w Ustawie o Rachunkowości.

Należności dlugoterminowe biuro rachunkowe Lódź

Należności długoterminowe – są to roszczenia względem różnych dłużników, które nie spełniają kryteriów zaliczania ich do należności krótkoterminowych i wykazywania w aktywach obrotowych zgodnie z Ustawą o Rachunkowości.

Należności długoterminowe obejmują należności z wszystkich tytułów (z wyjątkiem należności z tytułu dostaw i usług – te są w całości ujmowane w należnościach krótkoterminowych), których termin wymagalności jest dłuższy niż 12 miesięcy od dnia bilansowego.

Przykładem należności długoterminowych mogą być należności z tytułu udzielonej jednostce powiązanej nieoprocentowanej pożyczki, w tej części, która będzie spłacona nie wcześniej niż po upływie 12 miesięcy od dnia bilansowego.

Naklady biuro rachunkowe Lódź

Nakłady – wydatkowane w procesie produkcji kapitały przeznaczone na zakup niezbędnych środków i przedmiotów pracy (infrastruktura, surowce, materiały, narzędzia, energia, robocizna). Nakłady wyrażają odpowiednio wycenione celowe zużycie zasobów, przy czym jest to pojęcie szersze niż „koszty”.

W związku z brakiem jednoznacznych ustaleń termin „nakłady” jest często odmiennie definiowany i interpretowany w literaturze i praktyce gospodarczej.

Rodzaje nakładów:

• Nakłady bieżące - zużywane są w przyjętej jednostce czasu (np. 1 cykl produkcji, 1 rok).
• Nakłady inwestycyjne - zużywają się i przynoszą efekty produkcyjne po upływie dłuższego czasu.

MSR 10 biuro rachunkowe Lódź

MSR 10, Zdarzenia następujące po zakończeniu okresu sprawozdawczego, (MSR 10, IAS 10) – jeden z międzynarodowych standardów rachunkowości. Standard określa, w jakich sytuacjach jednostka stosująca MSSF powinna skorygować sprawozdanie finansowe o skutki zdarzeń zaistniałych po zakończeniu okresu sprawozdawczego. Określa również, jakie informacje jednostka jest zobowiązana ujawnić w sprawozdaniu finansowym w związku ze zdarzeniami po zakończeniu okresu objętego sprawozdaniem. Standard został wydany przez Komitet Międzynarodowych Standardów Rachunkowości w grudniu 2003 r. i obowiązuje dla okresów rozpoczynających się 1 stycznia 2005 r. i później.

Zgodnie z MSR 10 zdarzenia po zakończeniu okresu sprawozdawczego dzielą się na dwa rodzaje:

1. zdarzenia, które potwierdzają istnienie określonego stanu na dzień kończący okres sprawozdawczy. Wystąpienie takich zdarzeń wymaga wprowadzenia korekt do sprawozdania finansowego;
2. zdarzenia, które potwierdzają zaistnienie określonego stanu po zakończeniu okresu sprawozdawczego. Wystąpienie tych zdarzeń nie wymaga korekt do sprawozdania finansowego, ale może wymagać dodatkowego ujawnienia w sprawozdaniu finansowym.

MSR 10 odnosi się do wszystkich zdarzeń pomiędzy końcem okresu sprawozdawczego a datą zatwierdzenia sprawozdania do publikacji. Są to zarówno zdarzenia o pozytywnym, jak i negatywnym wpływie na działalność jednostki. Zdarzenia po zakończeniu okresu sprawozdawczego to wszystkie zdarzenia mające miejsce do dnia zatwierdzenia sprawozdania finansowego do publikacji. Co do zasady, przez datę zatwierdzenia sprawozdania do publikacji rozumiana jest data, kiedy sprawozdanie zostaje zatwierdzone oraz wydane przez kierownictwo jednostki akcjonariuszom/udziałowcom lub radzie nadzorczej. Data zatwierdzenia do publikacji musi zostać ujawniona w sprawozdaniu wraz z informacją, kto/który organ dokonał zatwierdzenia sprawozdania do publikacji.

Zdarzenia, które nie potwierdzają istnienia określonego stanu na koniec okresu sprawozdawczego nie wymagają ich ujęcia w sprawozdaniu finansowym (poza zagrożeniem kontynuacji działalności). Jednak w przypadku, gdy zdarzenia te są istotne, standard wymaga ich ujawnienia. Każdorazowo jednostka powinna ujawnić charakter takich zdarzeń oraz oszacować i wskazać ich skutki finansowe. Gdy oszacowanie skutków finansowych nie jest wiarygodnie możliwe, jednostka jest zobowiązana ujawnić ten fakt. Pojęcie istotności definiowane jest w MSR 1 Prezentacja sprawozdań finansowych – pominięcie informacji jest istotne, gdy może wprowadzić odbiorcę sprawozdania finansowego w błąd. Przy określeniu istotności brana jest pod uwagę wielkość i rodzaj pominiętej informacji, z uwzględnieniem okoliczności towarzyszących zdarzeniu.

Zapisy aktualnego Międzynarodowego Standardu Rachunkowości nr 10 Zdarzenia następujące po zakończeniu okresu sprawozdawczego obowiązują dla okresów rozpoczynających się 1 stycznia 2005 r. i później. Standard ten został wydany przez Komitet Międzynarodowych Standardów Rachunkowości w grudniu 2003 r. i zastąpił wydany w maju 1999 r. Międzynarodowy Standard Rachunkowości nr 10 Zdarzenia po dniu bilansowym.
Kwestie regulowane przez MSR 10 na gruncie krajowych przepisów rachunkowości ujęte są w Krajowym Standardzie Rachunkowości nr 7 Zmiany zasad (polityki) rachunkowości, wartości szacunkowych, poprawianie błędów, zdarzenia następujące po dacie bilansu – ujęcie i prezentacja.

Zdarzenia potwierdzające istnienie określonego stanu na dzień kończący okres sprawozdawczy:

• rozstrzygnięcie sprawy sądowej (potwierdza istnienie na koniec okresu sprawozdawczego zobowiązania jednostki do spełnienia określonych świadczeń);
• upadłość odbiorcy jednostki, od którego jednostka wykazuje należności na koniec okresu sprawozdawczego (potwierdza prawdopodobieństwo nieściągalności należności od jednostki postawionej w stan upadłości);
• ostateczne ustalenie przychodów ze sprzedaży składnika aktywów, sprzedanego przed zakończeniem okresu sprawozdawczego lub ceny nabycia składnika aktywów zakupionego przed końcem okresu sprawozdawczego;
• identyfikacja błędów występujących w sprawozdaniu finansowym.

Zdarzenia potwierdzające zaistnienie określonego stanu po zakończeniu okresu sprawozdawczego:

• spadek wartości godziwej inwestycji (np. spadek rynkowej ceny paliwa dla przedsiębiorstw paliwowych);
• zadeklarowanie dywidend należnych posiadaczom instrumentów kapitałowych.

Wyjątkiem od powyższego są zdarzenia mające wpływ na kontynuację działalności jednostki. W przypadku, gdy po zakończeniu okresu sprawozdawczego okazuje się, że jednostka nie będzie kontynuowała działalności, zdarzenie takie wymaga ujęcia w sprawozdaniu finansowym, mimo iż może nie potwierdzać określonego stanu na dzień kończący okres sprawozdawczy. Do takiej sytuacji może dojść na skutek postanowienia kierownictwa jednostki o jej likwidacji lub zaprzestaniu działalności, a także w przypadku braku alternatywy dla likwidacji jednostki lub zaprzestania przez nią działalności. W przypadku, gdy na skutek zdarzeń po zakończeniu okresu sprawozdawczego, kierownictwo jednostki jest świadome występowania poważnego zagrożenia dla jej działalności, informacje takie wymagają ujawnienia w sprawozdaniu finansowym.

MIFROG biuro rachunkowe Lódź

MIFROG (ang. Maximum Internally Financeable Rate Of Growth) – najszybsze wewnętrzne tempo wzrostu możliwe do sfinansowania własnymi środkami, idea opublikowana przez Neila Churchilla i Johna Mullinsa.

Jednym z istotnych parametrów ekonomicznych opisujących przedsiębiorstwo jest rachunek przepływu środków pieniężnych reprezentujący możliwość przedsiębiorstwa w zakresie przynoszenia gotówki. Jeżeli przedsiębiorstwo nie jest w stanie w dłuższej perspektywie generować gotówki (jej rachunek przepływu środków pieniężnych „Cash flow” jest ujemny) będzie wymagało dokapitalizowania bądź będzie zagrożone upadkiem. Sytuacja taka może być związana z bieżącą sytuacją rynkową np. nagłe załamanie rynku a w konsekwencji załamanie sprzedaży przy niewłaściwej polityce obrotu zasobami magazynowymi lub też np. nagłe załamanie waluty w przypadku jeżeli transakcje nie były zabezpieczone.

Możliwy jest też inny scenariusz, który dotyczy w szczególności niewielkich przedsiębiorstw. Jeżeli takie przedsiębiorstwo zaoferuje na rynku produkt lub usługę oznaczoną na macierzy BCG jako „znak zapytania” (niewielki udział w dużym rynku, możliwość szybkiego wzrostu) będzie potrzebowało ponieść duże wydatki na obsługę marketingu, sprzedaży, logistyki jak również kosztów materiałów i usług od dostawców. Zazwyczaj firmy znajdujące się w takiej sytuacji są zmuszone do poniesienia kosztów powiązanych operacjami dotyczącymi dostawców a długo czekają na przychód od sprzedanego towaru. Szybki rozwój będzie prowadził do powiększania się różnicy pomiędzy rzeczywistymi wydatkami a gotówką pojawiającą się w kasie a co za tym idzie „Cash flow” będzie ujemny a jego wartości bezwzględna będzie rosnąć. Taka sytuacja może stać się istotnym zagrożeniem dla istnienia przedsiębiorstwa.

Ideą MIFROG jest określenie tego jak szybko przedsiębiorstwo może się rozwijać samo finansując swój rozwój.

Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej biuro rachunkowe Lódź

Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) (ang. International Financial Reporting Standards (IFRS)) – standardy i ich interpretacje zatwierdzone przez Radę Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (IASB – International Accounting Standards Board).

Wiele spośród standardów stanowiących część MSSF jest znanych pod starszą nazwą Międzynarodowe Standardy Rachunkowości (MSR). MSR były publikowane między 1973 a 2001 rokiem przez Komitet Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (IASC – International Accounting Standards Committee). 1 kwietnia 2001 roku nowo utworzona IASB przejęła od IASC odpowiedzialność za ustanawianie MSR. Podczas pierwszego spotkania nowa Rada przyjęła istniejące MSR i interpretacje Stałego Komitetu ds. Interpretacji (SIC – Standing Interpretation Committee). IASB kontynuuje tworzenie standardów nazywanych nowymi standardami MSSF.

Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej określają:

• sposób prezentacji danych finansowych,
• metody wyceny poszczególnych składników aktywów i pasywów,
• zakres informacji, jaki należy ujawnić w sprawozdaniu finansowym,
• sposób prezentacji sprawozdania z przepływów środków pieniężnych,
• metody prezentacji majątku trwałego.

Cechy jakościowe sprawozdań, jakimi sporządzający powinni się kierować przy opracowywaniu sprawozdania finansowego to:

• zrozumiałość,
• trafność,
• wiarygodność,
• przydatność,
• porównywalność i
• istotność.

W zamierzeniu wprowadzanie MSSF ma zapewnić bezpośrednią porównywalność sprawozdań finansowych spółek funkcjonujących w różnych krajach, ponieważ obowiązujące w poszczególnych krajach zasady rachunkowości, a w efekcie sporządzone na ich podstawie sprawozdania finansowe firm, znacznie różnią się od siebie. Jest to ważne szczególnie w dobie otwartego, globalnego rynku kapitałowego, na którym inwestorzy inwestując i oceniając wartość spółek, opierają się w znacznej mierze na publikowanych przez nie danych finansowych.

Zalety – to bardziej dokładne przedstawienie kondycji finansowej przedsiębiorstwa, szczególnie istotne, gdy jest ono notowane na giełdzie; oraz łatwiejsze ustalenie danych potrzebnych do kontroli i sporządzania skonsolidowanych sprawozdań finansowych, jeżeli przedsiębiorstwo wchodzi w skład międzynarodowej grupy kapitałowej.

Wady – to znaczny stopień komplikacji postanowień MSSF, co wymaga większej wiedzy i wysiłku oraz zwiększenie liczby i rodzaju różnic między wynikiem brutto a podstawą opodatkowania oraz obrotem w rozumieniu księgowym i podatku od towarów i usług, co utrudnia rozliczenia podatkowe.

Aktualnie obowiązujące standardy zawarte są w Rozporządzeniu Komisji nr 1126/2008 z dnia 3 listopada 2008 r. oraz w późniejszych rozporządzeniach je zmieniających. Standardy, które nie zostały uwzględnione w przedstawionych wykazach, zostały wycofane lub zastąpione innymi.

Międzynarodowe Standardy Rachunkowości

1. MSR 1 Prezentacja sprawozdań finansowych
2. MSR 2 Zapasy
3. MSR 7 Rachunek przepływów pieniężnych
4. MSR 8 Zasady (polityka) rachunkowości, zmiany wartości szacunkowych i korygowanie błędów
5. MSR 10 Zdarzenia następujące po dniu bilansowym
6. MSR 11 Umowy o usługę budowlaną
7. MSR 12 Podatek dochodowy
8. MSR 16 Rzeczowe aktywa trwałe
9. MSR 17 Leasing
10. MSR 18 Przychody
11. MSR 19 Świadczenia pracownicze
12. MSR 20 Dotacje rządowe oraz ujawnianie informacji na temat pomocy rządowej
13. MSR 21 Skutki zmian kursów wymiany walut obcych
14. MSR 23 Koszty finansowania zewnętrznego
15. MSR 24 Ujawnianie informacji na temat podmiotów powiązanych
16. MSR 26 Rachunkowość i sprawozdawczość programów świadczeń emerytalnych
17. MSR 28 Inwestycje w jednostkach stowarzyszonych
18. MSR 29 Sprawozdawczość finansowa w warunkach hiperinflacji
19. MSR 31 Udziały we wspólnych przedsięwzięciach
20. MSR 32 Instrumenty finansowe: prezentacja
21. MSR 33 Zysk przypadający na jedną akcję
22. MSR 34 Śródroczna sprawozdawczość finansowa
23. MSR 36 Utrata wartości aktywów
24. MSR 37 Rezerwy, zobowiązania warunkowe i aktywa warunkowe
25. MSR 38 Wartości niematerialne
26. MSR 39 Instrumenty finansowe: ujmowanie i wycena (z wyjątkiem niektórych przepisów dotyczących rachunkowości zabezpieczeń)
27. MSR 40 Nieruchomości inwestycyjne
28. MSR 41 Rolnictwo

Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej

1. MSSF 1 Zastosowanie Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej po raz pierwszy
2. MSSF 2 Płatności w formie akcji
3. MSSF 3 Połączenia jednostek gospodarczych
4. MSSF 4 Umowy ubezpieczeniowe
5. MSSF 5 Aktywa trwałe przeznaczone do sprzedaży oraz działalność zaniechana
6. MSSF 6 Poszukiwanie i ocena zasobów mineralnych
7. MSSF 7 Instrumenty finansowe: ujawnianie informacji
8. MSSF 8 Segmenty operacyjne
9. MSSF 9 Instrumenty finansowe
10. MSSF 10 Skonsolidowane i jednostkowe sprawozdania finansowe

Interpretacje Komitetu ds. Interpretacji Międzynarodowej Sprawozdawczości Finansowej (IFRIC)

1. KIMSF 1 Zmiany istniejących zobowiązań z tytułu wycofania z eksploatacji, rekultywacji i zobowiązań o podobnym charakterze
2. KIMSF 2 Udziały członkowskie w spółdzielniach i podobne instrumenty
3. KIMSF 4 Ustalenie, czy umowa zawiera leasing
4. KIMSF 5 Prawa do udziałów wynikające z uczestnictwa w funduszach likwidacyjnych, rekultywacyjnych oraz funduszach na naprawę środowiska
5. KIMSF 6 Zobowiązania wynikające z uczestnictwa w specyficznym rynku – zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny
6. KIMSF 7 Zastosowanie metody przekształcenia w ramach MSR 29 Sprawozdawczość finansowa w warunkach hiperinflacji
7. KIMSF 8 Zakres MSSF 2
8. KIMSF 9 Ponowna ocena wbudowanych instrumentów pochodnych
9. KIMSF 10 Śródroczna sprawozdawczość finansowa a utrata wartości
10. KIMSF 11 MSSF 2 – Wydanie akcji w ramach grupy i transakcje w nabytych akcjach własnych
11. KIMSF 13 Programy lojalnościowe
12. KIMSF 14 MSR 19 – Limit wyceny aktywów z tytułu określonych świadczeń, minimalne wymogi finansowania oraz ich wzajemne zależności
13. KIMSF 15 Umowy dotyczące budowy nieruchomości
14. KIMSF 16 Zabezpieczenie udziałów w aktywach netto jednostki działającej za granicą
15. KIMSF 17 Przekazanie aktywów niegotówkowych właścicielom
16. KIMSF 18 Przekazanie aktywów przez klientów
17. KIMSF 19 Regulowanie zobowiązań finansowych przy pomocy instrumentów kapitałowych
18. KIMSF 20 Koszty usuwania nadkładu na etapie produkcji w kopalniach odkrywkowych
19. KIMSF 21 Opłaty publiczne

Interpretacje Stałego Komitetu ds. Interpretacji

1. SKI-7 Wprowadzenie waluty euro
2. SKI-10 Pomoc rządowa – brak konkretnego powiązania z działalnością operacyjną
3. SKI-12 Konsolidacja – jednostki specjalnego przeznaczenia
4. SKI-13 Wspólnie kontrolowane jednostki – niepieniężny wkład wspólników
5. SKI-15 Leasing operacyjny – specjalne oferty promocyjne
6. SKI-21 Podatek dochodowy – realizacja wartości przeszacowywanych aktywów, które nie podlegają amortyzacji
7. SKI-25 Podatek dochodowy – zmiana statusu podatkowego jednostki gospodarczej lub jej udziałowców
8. SKI-27 Ocena istoty transakcji wykorzystujących formę leasingu
9. SKI-29 Umowy na usługi koncesjonowane – ujawnianie informacji
10. SKI-31 Przychody – transakcje barterowe obejmujące usługi reklamowe
11. SKI-32 Wartości niematerialne – koszt witryny internetowej

MSSF używane są w wielu częściach świata, włączając w to Unię Europejską, Hongkong, Australię, Malezję, Pakistan, kraje należące do Rady Współpracy Zatoki Perskiej, Rosję, Republikę Południowej Afryki, Singapur i Turcję. Na dzień 27 sierpnia 2008 roku ponad 113 państw świata, łącznie z całą Europą, wymagało lub zezwalało na sprawozdawczość zgodną z MSSF. Około 85 spośród tych krajów wymagało tej sprawozdawczości we wszystkich krajowych, notowanych na giełdzie przedsiębiorstwach.

Wszystkie spółki giełdowe Unii Europejskiej są zobligowane do stosowania MSSF od 2005 roku. Procedura przyjmowania Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) oraz ich interpretacji:

• Podstawa prawna zawarta jest w Rozporządzeniu 1606/2002 Parlamentu Europejskiego oraz Rady w sprawie stosowania międzynarodowych standardów rachunkowości, natomiast poszczególne MSR/MSSF włączane są do prawa UE w formie rozporządzeń wykonawczych Komisji Europejskiej.
• Procedura przyjęcia MSR/MSSF (tzw. „endorsement procedure”) obejmuje:

1. wydanie rekomendacji w sprawie przyjęcia lub odrzucenia danego MSR/MSSF przez Europejską Grupę Doradczą ds. Sprawozdawczości Finansowej (European Financial Reporting Advisory Group – EFRAG) – prywatną organizację europejską doradzającą Komitetowi Regulacyjnemu ds. Rachunkowości,
2. zaaprobowanie przyjęcia danego MSR/MSSF przez Komitet Regulacyjny ds. Rachunkowości (Accounting Regulatory Committee – ARC) działający przy Komisji Europejskiej,
3. wydanie opinii przez Parlament Europejski,
4. wydanie przez Komisję Europejską rozporządzenia zawierającego tekst przyjętego MSR/MSSF i opublikowanie go we wszystkich językach urzędowych UE.

W Polsce bezwzględnie obowiązujące są przepisy Ustawy o rachunkowości. W razie braku uregulowań w ustawie przedsiębiorstwo powinno kierować się krajowymi standardami rachunkowości, a dopiero w następnej kolejności Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości. Jednakże wszystkie spółki notowane na giełdach państw członkowskich Unii Europejskiej, a więc także na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie, muszą sporządzać skonsolidowane sprawozdania finansowe w zgodnie z MSSF. Polska Ustawa o rachunkowości wymóg ten nałożyła również na wszystkie banki.

Rząd Rosji wprowadził program dostosowania narodowych standardów rachunkowości do MSSF począwszy od 1998 roku. Od tego czasu Ministerstwo Finansów Federacji Rosyjskiej wprowadziło 20 nowych standardów rachunkowości, mając na celu powiązanie praktyk księgowych z MSSF. Pomimo tych działań najważniejsze różnice pozostały. Od 2004 roku wszystkie banki komercyjne są zobligowane do przygotowywania sprawozdań finansowych w zgodzie i ze standardami narodowymi, i MSSF. Pełne przejście na MSSF jest opóźnione i oczekuje się, że nastąpi od roku 2011.

Począwszy od 2005 roku, Standardy Sprawozdawczości Finansowej w Hongkongu są identyczne z MSSF. Podczas gdy Hongkong przyjął wiele spośród wcześniejszych MSR jako swoje standardy, niektóre nie zostały wprowadzone, na przykład MSR 32 i MSR 39. A wszystkie z ulepszeń z grudnia 2003 oraz nowe i poprawione MSSF opublikowane w 2004 i 2005 roku mają wpływ w Hongkongu poczynając od 2005 roku.

Wyzwanie na 2005 rok, jakim było wprowadzenie w życie Standardów Sprawozdawczości Finansowej Hongkongu w sierpniu 2005 roku, zapoczątkowało streszczenie każdego standardu i interpretacji, co przyniosło kluczowe zmiany w rachunkowości Hongkongu, będące najbardziej znaczącymi rezultatami tego przyjęcia oraz powiązane z nim przewidywane zmiany w przyszłości. Jest tylko jeden standard w Hongkongu i kilka interpretacji, które nie mają odpowiednika w MSSF. Jest również kilka pomniejszych różnic słownych.

W roku 2002 na spotkaniu w Norwalk w stanie Connecticut, IASB i Rada Standardów Rachunkowości Finansowej (FASB) zgodziły się na zharmonizowanie działań i pracą nad usuwaniem różnic pomiędzy MSSF a amerykańskimi standardami US GAAP (porozumienie z Norwalk). W lutym 2006 FASB i IASB ogłosiły Memorandum Zrozumienia zawierające program tematów, na bazie których obie organizacje będą czynić starania, aby osiągnąć zbieżność w 2008 roku.

Spółki amerykańskie zarejestrowane w SEC (amerykańska komisja papierów wartościowych i giełd) muszą przedstawiać sprawozdania finansowe przygotowane w zgodzie z US GAAP. Aż do 2007 roku zagraniczni emitenci byli zobligowani do publikowania sprawozdań przygotowanych albo według US GAAP, albo w zgodzie z lokalnymi zasadami księgowymi czy MSSF z przypisem uzgadniającym te zasady z amerykańskimi. Przypis ten nakładał dodatkowe koszty na spółki notowane na giełdach zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i w innym państwie. Od 2008 roku emitentom zagranicznym dodatkowo zezwala się na publikację sprawozdań finansowych zgodnych z MSSF bez przypisywania do US GAAP.

W sierpniu 2008 roku SEC ogłosiła harmonogram, który dopuszcza spółki do raportowania według MSSF od 2010 roku, a wymaga tego od wszystkich do 2014 roku.

SEC otrzymała ponad 220 uwag od zróżnicowanej grupy zainteresowanych na temat swojego harmonogramu, które zawierały kluczowe punkty takie jak:

• Ostatecznym celem musi być stosowanie na całym świecie jednego zestawu wysokiej jakości standardów sprawozdawczości finansowej.
• Większość respondentów popiera kontynuację procesu ujednolicania.
• Użytkownicy wolą opartą na zasadach strukturę rachunkowości, która łączy zastosowanie solidnego, profesjonalnego osądu, sprzężonego z jasnymi i przejrzystymi informacjami na temat ekonomicznej istoty transakcji, przyczynami osiągnięcia takiego rezultatu oraz powiązaną księgowością dla tejże transakcji.
• Istnieje świadomość, że spodziewane koszty wprowadzenia MSSF będą znaczne, ale oczekiwane koszty ich nie wprowadzenia będą jeszcze bardziej znaczące dla amerykańskich rynków kapitałowych.
• Potrzebna jest jasno określona data zobowiązania się i przyjęcia, niezależnie czy ma to być rok 2014, 2015 czy 2016.

Mary Schapiro, przewodnicząca SEC, zapewniła aktualizację propozycji SEC podczas spotkania Fundacji Komitetu Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (IASC Foundation) 6 lipca 2009.

Instytut Licencjonowanych Księgowych Indii (ICAI) ogłosił, że MSSF będą w Indiach przymusowe dla sprawozdań finansowych za okresy zaczynające się 1 kwietnia 2001 lub później. Zostanie to osiągnięte poprzez rewizję istniejących standardów rachunkowości, aby uczynić je zgodnymi z MSSF. Bank Rezerw (centralny bank Indii) wydał podobne oświadczenie dla banków.

Komisja Standardów Rachunkowości Japonii zgodziła się na całkowite rozwiązanie wszelkich sprzeczności pomiędzy obecnymi japońskimi standardami rachunkowości JP-GAAP a MSSF do 2011 roku.